Niemiecki feldmarszałek i polityk. Jako podoficer brał udział w wojnie prusko-austriackiej (1866) oraz prusko-francuskiej (1870-1871). W 1885 roku, jako kapitan, trafił do Sztabu Generalnego. W roku 1889 został szefem oddziału piechoty w pruskim Ministerstwie Wojny, zaś w 1893 roku komendantem 91. Regimentu piechoty. W 1896 roku został mianowany szefem sztabu VIII Korpusu Armijnego, a w następnym roku awansował na generała. W roku 1900 został komendantem 28. Dywizji piechoty. W latach 1903-1911 pracował w Ministerstwie Wojny, po czym przeniesiono go w stan spoczynku. W związku z wybuchem I wojny światowej powołano go do czynnej służby jako dowódcę 8 Armii w miejsce zdymisjonowanego (za początkowe niepowodzenia na froncie w Prusach Wschodnich) gen. von Prittwiza. Hindenburg stał się współtwórcą niemieckich zwycięstw na froncie wschodnim w latach 1914-1915. 1 listopada 1914 awansował na feldmarszałka. 29 sierpnia 1916 roku zastąpił generała von Falkenhayna na stanowisku szefa Sztabu Generalnego. Po zakończeniu wojny tłumił wystąpienia rewolucyjne w Niemczech – to właśnie Hindendurgowi przypisuje się powiedzenie o „ciosie w plecy” („Dolchstosslegende”). Dwukrotnie (w 1925 i 1932 roku) wybrany na prezydenta Republiki Weimarskiej. W latach 1933-1934, nie będąc już w pełni sił, stopniowo przekazał nieograniczoną w Niemczech Adolfowi Hitlerowi.
Ówczesna wieś Zabrze na Górnym Śląsku w latach 1915-1945 nazywała się Hindenburg, na cześć feldmarszałka.
Data urodzenia: 2 października 1847 r.
Miejsce urodzenia: Poznań
Rodzice: Robert i Luise zd. Schwickart
Data śmierci: 2 sierpnia 1934 r.
Miejsce śmierci: Ogrodzieniec (pow. iławski, gm. Kisielice)
Księga meldunkowa budynku przy Wilhemstrasse 15 w Poznaniu, obecnie al. Marcinkowskiego:
Akta miasta Poznania, sygn. 53/474/0/19.2/14003, k. 16